|
| 57 |
ISAIAS PROPHETA |
Isaiah - Wycliffe Bible(14c) |
Isaias - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Justus perit,
et non est qui recogitet in corde suo;
et viri misericordiæ colliguntur,
quia non est qui intelligat:
a facie enim malitiæ collectus est justus.
|
|
|
Israel's idolatry condemned. Is.57.1-13 |
| 2 |
Veniat pax;
requiescat in cubili suo
qui ambulavit in directione sua.
|
|
|
|
| 3 |
Vos autem accedite huc,
filii auguratricis,
semen adulteri et fornicariæ.
|
|
|
|
| 4 |
Super quem lusistis?
super quem dilatastis os,
et ejecistis linguam?
Numquid non vos filii scelesti,
semen mendax,
|
|
|
|
| 5 |
qui consolamini in diis
subter omne lignum frondosum,
immolantes parvulos in torrentibus,
subter eminentes petras?
|
|
|
|
| 6 |
In partibus torrentis pars tua;
hæc est sors tua:
et ipsis effudisti libamen,
obtulisti sacrificium.
Numquid super his non indignabor?
|
|
|
|
| 7 |
Super montem excelsum et sublimem
posuisti cubile tuum,
et illuc ascendisti
ut immolares hostias.
|
|
|
|
| 8 |
Et post ostium, et retro postem,
posuisti memoriale tuum.
Quia juxta me discooperuisti,
et suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,
et pepigisti cum eis fœdus;
dile |
|
|
|
| 9 |
Et ornasti te regi unguento,
et multiplicasti pigmenta tua.
Misisti legatos tuos procul,
et humiliata es usque ad inferos.
|
|
|
|
| 10 |
In multitudine viæ tuæ laborasti;
non dixisti: Quiescam.
Vitam manus tuæ invenisti;
propterea non rogasti.
|
|
|
|
| 11 |
Pro quo sollicita timuisti,
quia mentita es,
et mei non es recordata,
neque cogitasti in corde tuo?
Quia ego tacens et quasi non videns,
et mei oblita es.
|
|
|
|
| 12 |
Ego annuntiabo justitiam tuam,
et opera tua non proderunt tibi.
|
|
|
|
| 13 |
Cum clamaveris, liberent te congregati tui,
et omnes eos auferet ventus,
tollet aura. Qui autem fiduciam habet mei, hæreditabit terram,
et possidebit montem sanctum me |
|
|
|
| 14 |
Et dicam: Viam facite, præbete iter; declinate de semita,
auferte offendicula de via populi mei.
|
|
|
God's promise of help & healing. Is.57.14-21 |
| 15 |
Quia hæc dicit Excelsus,
et Sublimis, habitans æternitatem, et sanctum nomen ejus:
in excelso et in sancto habitans,
et cum contrito et humili spiritu:
ut vivificet sp |
|
|
|
| 16 |
Non enim in sempiternum litigabo,
neque usque ad finem irascar,
quia spiritus a facie mea egredietur,
et flatus ego faciam.
|
|
|
|
| 17 |
Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum, et percussi eum.
Abscondi a te faciem meam, et indignatus sum;
et abiit vagus in via cordis sui.
|
|
|
|
| 18 |
Vias ejus vidi, et sanavi eum;
et reduxi eum, et reddidi consolationes
ipsi, et lugentibus ejus.
|
|
|
|
| 19 |
Creavi fructum labiorum pacem;
pacem ei qui longe est et qui prope,
dixit Dominus, et sanavi eum.
|
|
|
|
| 20 |
Impii autem quasi mare fervens,
quod quiescere non potest,
et redundant fluctus ejus in conculcationem et lutum.
|
|
|
|
| 21 |
Non est pax impiis, dicit Dominus Deus. |
|
|
|