|
25 |
LIBER PROVERBIORUM SALOMONIS |
Proverbs - Wycliffe Bible(14c) |
Proverbs - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
1 |
Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda. |
|
|
SOLOMON'S PROVERBS (continued). Pr.25.1-29.27 |
2 |
Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem. |
|
|
|
3 |
Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile. |
|
|
|
4 |
Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum. |
|
|
|
5 |
Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur justitia thronus ejus. |
|
|
|
6 |
Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris. |
|
|
|
7 |
Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc, quam ut humilieris coram principe. |
|
|
|
8 |
Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum. |
|
|
|
9 |
Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles: |
|
|
|
10 |
ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, neexp |
|
|
|
11 |
Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo. |
|
|
|
12 |
Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem et aurem obedientem. |
|
|
|
13 |
Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei qui misit eum: animam ipsius requiescere facit. |
|
|
|
14 |
Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens. |
|
|
|
15 |
Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam. |
|
|
|
16 |
Mel invenisti: comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud. |
|
|
|
17 |
Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te. |
|
|
|
18 |
Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium. |
|
|
|
19 |
Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ, |
|
|
|
20 |
et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et ve |
|
|
|
21 |
Si esurierit inimicus tuus, ciba illum; si sitierit, da ei aquam bibere: |
|
|
|
22 |
prunas enim congregabis super caput ejus, et Dominus reddet tibi. |
|
|
|
23 |
Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem. |
|
|
|
24 |
Melius est sedere in angulo domatis quam cum muliere litigiosa et in domo communi. |
|
|
|
25 |
Aqua frigida animæ sitienti, et nuntius bonus de terra longinqua. |
|
|
|
26 |
Fons turbatus pede et vena corrupta, justus cadens coram impio. |
|
|
|
27 |
Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum, sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria. |
|
|
|
28 |
Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum. |
|
|
|