|
| 17 |
LIBER PROVERBIORUM SALOMONIS |
Proverbs - Wycliffe Bible(14c) |
Proverbs - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio. |
|
|
|
| 2 |
Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet. |
|
|
|
| 3 |
Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus. |
|
|
|
| 4 |
Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus. |
|
|
|
| 5 |
Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus. |
|
|
|
| 6 |
Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum. |
|
|
|
| 7 |
Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens. |
|
|
|
| 8 |
Gemma gratissima exspectatio præstolantis; quocumque se vertit, prudenter intelligit. |
|
|
|
| 9 |
Qui celat delictum quærit amicitias; qui altero sermone repetit, separat fœderatos. |
|
|
|
| 10 |
Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum. |
|
|
|
| 11 |
Semper jurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum. |
|
|
|
| 12 |
Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua. |
|
|
|
| 13 |
Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus. |
|
|
|
| 14 |
Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit. |
|
|
|
| 15 |
Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum. |
|
|
|
| 16 |
Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et |
|
|
|
| 17 |
Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur. |
|
|
|
| 18 |
Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo. |
|
|
|
| 19 |
Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam. |
|
|
|
| 20 |
Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum. |
|
|
|
| 21 |
Natus est stultus in ignominiam suam; sed nec pater in fatuo lætabitur. |
|
|
|
| 22 |
Animus gaudens ætatem floridam facit; spiritus tristis exsiccat ossa. |
|
|
|
| 23 |
Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii. |
|
|
|
| 24 |
In facie prudentis lucet sapientia; oculi stultorum in finibus terræ. |
|
|
|
| 25 |
Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum. |
|
|
|
| 26 |
Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat. |
|
|
|
| 27 |
Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus. |
|
|
|
| 28 |
Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens. |
|
|
|