|
| 16 |
LIBER SAPIENTIAE SOLOMONIS |
Wisdom - Wycliffe Bible(14c) |
Wisdom - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Propter hæc et per his similia passi sunt digne tormenta,
et per multitudinem bestiarum exterminati sunt.
|
|
|
|
| 2 |
Pro quibus tormentis bene disposuisti populum tuum,
quibus dedisti concupiscentiam delectamenti sui novum saporem,
escam parans eis ortygometram:
|
|
|
|
| 3 |
ut illi quidem, concupiscentes escam
propter ea quæ illis ostensa et missa sunt,
etiam a necessaria concupiscentia averterentur.
Hi autem in brevi inopes facti, novam gustaverunt escam.
|
|
|
|
| 4 |
Oportebat enim illis sine excusatione quidem
supervenire interitum exercentibus tyrannidem;
his autem tantum ostendere
quemadmodum inimici eorum exterminabantur.
|
|
|
|
| 5 |
Etenim cum illis supervenit sæva bestiarum ira,
morsibus perversorum colubrorum exterminabantur.
|
|
|
|
| 6 |
Sed non in perpetuum ira tua permansit,
sed ad correptionem in brevi turbati sunt,
signum habentes salutis ad commemorationem mandati legis tuæ.
|
|
|
|
| 7 |
Qui enim conversus est,
non per hoc quod videbat sanabatur,
sed per te, omnium salvatorem.
|
|
|
|
| 8 |
In hoc autem ostendisti inimicis nostris
quia tu es qui liberas ab omni malo.
|
|
|
|
| 9 |
Illos enim locustarum et muscarum occiderunt morsus,
et non est inventa sanitas animæ illorum,
quia digni erant ab hujuscemodi exterminari.
|
|
|
|
| 10 |
Filios autem tuos nec draconum venenatorum vicerunt dentes:
misericordia enim tua adveniens sanabat illos.
|
|
|
|
| 11 |
In memoria enim sermonum tuorum examinabantur,
et velociter salvabantur:
ne in altam incidentes oblivionem
non possent tuo uti adjutorio.
|
|
|
|
| 12 |
Etenim neque herba, neque malagma sanavit eos:
sed tuus, Domine, sermo, qui sanat omnia.
|
|
|
|
| 13 |
Tu es enim, Domine, qui vitæ et mortis habes potestatem,
et deducis ad portas mortis, et reducis.
|
|
|
|
| 14 |
Homo autem occidit quidem per malitiam;
et cum exierit spiritus, non revertetur,
nec revocabit animam quæ recepta est.
|
|
|
|
| 15 |
Sed tuam manum effugere impossibile est.
|
|
|
Distastrous storms hit Egypt. Wis.16.15-19 |
| 16 |
Negantes enim te nosse impii,
per fortitudinem brachii tui flagellati sunt:
novis aquis, et grandinibus,
et pluviis persecutionem passi,
et per ignem consumpti.
|
|
|
|
| 17 |
Quod enim mirabile erat, in aqua, quæ omnia extinguit,
plus ignis valebat:
vindex est enim orbis justorum.
|
|
|
|
| 18 |
Quodam enim tempore mansuetabatur ignis,
ne comburerentur quæ ad impios missa erant animalia,
sed ut ipsi videntes scirent
quoniam Dei judicio patiuntur persecutionem.
|
|
|
|
| 19 |
Et quodam tempore in aqua
supra virtutem ignis exardescebat undique,
ut iniquæ terræ nationem exterminaret.
|
|
|
|
| 20 |
Pro quibus angelorum esca nutrivisti populum tuum,
et paratum panem de cælo præstitisti illis sine labore,
omne delectamentum in se habentem,
et omnis saporis suavitatem.
|
|
|
Manna. Wis.16.20-29 |
| 21 |
Substantia enim tua dulcedinem tuam,
quam in filios habes, ostendebat;
et deserviens uniuscujusque voluntati,
ad quod quisque volebat convertebatur.
|
|
|
|
| 22 |
Nix autem et glacies sustinebant vim ignis, et non tabescebant:
ut scirent quoniam fructus inimicorum exterminabat
ignis ardens in grandine et pluvia coruscans;
|
|
|
|
| 23 |
hic autem iterum ut nutrirentur justi,
etiam suæ virtutis oblitus est.
|
|
|
|
| 24 |
Creatura enim tibi factori deserviens,
exardescit in tormentum adversus injustos,
et lenior fit ad benefaciendum pro his qui in te confidunt.
|
|
|
|
| 25 |
Propter hoc et tunc in omnia transfigurata,
omnium nutrici gratiæ tuæ deserviebat,
ad voluntatem eorum qui a te desiderabant:
|
|
|
|
| 26 |
ut scirent filii tui quos dilexisti, Domine,
quoniam non nativitatis fructus pascunt homines,
sed sermo tuus hos qui in te crediderint conservat.
|
|
|
|
| 27 |
Quod enim ab igne non poterat exterminari,
statim ab exiguo radio solis calefactum tabescebat:
|
|
|
|
| 28 |
ut notum omnibus esset
quoniam oportet prævenire solem ad benedictionem tuam,
et ad ortum lucis te adorare.
|
|
|
|
| 29 |
Ingrati enim spes tamquam hibernalis glacies tabescet,
et disperiet tamquam aqua supervacua. |
|
|
|