|
| 2 |
LIBER TOBIAE |
Tobit - Wycliffe Bible(14c) |
Tobias - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Post hæc vero, cum esset dies festus Domini, et factum esset prandium bonum in domo Tobiæ, |
|
|
A family celebration. Tob.2.1-2 |
| 2 |
dixit filio suo: Vade, et adduc aliquos de tribu nostra, timentes Deum, ut epulentur nobiscum. |
|
|
|
| 3 |
Cumque abiisset, reversus nuntiavit ei unum ex filiis Israël jugulatum jacere in platea. Statimque exiliens de accubitu suo, relinquens prandium, jejunus pervenit ad corpus: |
|
|
A murder in Nineveh. Tob.2.3-8 |
| 4 |
tollensque illud portavit ad domum suam occulte, ut dum sol occubuisset, caute sepeliret eum. |
|
|
|
| 5 |
Cumque occultasset corpus, manducavit panem cum luctu et tremore, |
|
|
|
| 6 |
memorans illum sermonem, quem dixit Dominus per Amos prophetam: Dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum. |
|
|
- feasts turned into mourning | Am.8:10 |
| 7 |
Cum vero sol occubuisset, abiit, et sepelivit eum. |
|
|
|
| 8 |
Arguebant autem eum omnes proximi ejus, dicentes: Jam hujus rei causa interfici jussus es, et vix effugisti mortis imperium, et iterum sepelis mortuos? |
|
|
|
| 9 |
Sed Tobias plus timens Deum quam regem, rapiebat corpora occisorum, et occultabat in domo sua, et mediis noctibus sepeliebat ea. |
|
|
Tobit blinded. Tob.2.9-10 |
| 10 |
Contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura, veniens in domum suam, jactasset se juxta parietem, et obdormisset, |
|
|
|
| 11 |
et ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora inciderent super oculos ejus, fieretque cæcus. |
|
|
A family quarrel. Tob.2.11-14 |
| 12 |
Hanc autem tentationem ideo permisit Dominus evenire illi, ut posteris daretur exemplum patientiæ ejus, sicut et sancti Job. |
|
|
|
| 13 |
Nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit, et mandata ejus custodierit, non est contristatus contra Deum quod plaga cæcitatis evenerit ei, |
|
|
|
| 14 |
sed immobilis in Dei timore permansit, agens gratias Deo omnibus diebus vitæ suæ. |
|
|
|
| 15 |
Nam sicut beato Job insultabant reges, ita isti parentes et cognati ejus irridebant vitam ejus, dicentes: |
|
|
|
| 16 |
Ubi est spes tua, pro qua eleemosynas et sepulturas faciebas? |
|
|
|
| 17 |
Tobias vero increpabat eos, dicens: Nolite ita loqui: |
|
|
|
| 18 |
quoniam filii sanctorum sumus, et vitam illam expectamus, quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo. |
|
|
|
| 19 |
Anna vero uxor ejus ibat ad opus textrinum quotidie, et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat, deferebat. |
|
|
|
| 20 |
Unde factum est ut hædum caprarum accipiens detulisset domi: |
|
|
|
| 21 |
cujus cum vocem balantis vir ejus audisset, dixit: Videte, ne forte furtivus sit: reddite eum dominis suis, quia non licet nobis aut edere ex furto aliquid, aut contingere. |
|
|
|
| 22 |
Ad hæc uxor ejus irata respondit: Manifeste vana facta est spes tua, et eleemosynæ tuæ modo apparuerunt. |
|
|
|
| 23 |
Atque his et aliis hujuscemodi verbis exprobrabat ei. |
|
|
|