|
| 12 |
LIBER TOBIAE |
Tobit - Wycliffe Bible(14c) |
Tobias - Douay Rheims(17c) |
Reference |
|
| 1 |
Tunc vocavit ad se Tobias filium suum, dixitque ei: Quid possumus dare viro isti sancto, qui venit tecum? |
|
|
The angel Raphael. Tob.12.1-22 |
| 2 |
Respondens Tobias, dixit patri suo: Pater, quam mercedem dabimus ei? aut quid dignum poterit esse beneficiis ejus? |
|
|
|
| 3 |
Me duxit et reduxit sanum, pecuniam a Gabelo ipse recepit, uxorem ipse me habere fecit, et dæmonium ab ea ipse compescuit: gaudium parentibus ejus fecit, meipsum a devoratione pisciseripuit, te quo |
|
|
|
| 4 |
Sed peto te, pater mi, ut roges eum, si forte dignabitur medietatem de omnibus quæ allata sunt, sibi assumere. |
|
|
|
| 5 |
Et vocantes eum, pater scilicet et filius, tulerunt eum in partem: et rogare cœperunt ut dignaretur dimidiam partem omnium quæ attulerant acceptam habere. |
|
|
|
| 6 |
Tunc dixit eis occulte: Benedicite Deum cæli, et coram omnibus viventibus confitemini ei, quia fecit vobiscum misericordiam suam. |
|
|
|
| 7 |
Etenim sacramentum regis abscondere bonum est: opera autem Dei revelare et confiteri honorificum est. |
|
|
|
| 8 |
Bona est oratio cum jejunio, et eleemosyna magis quam thesauros auri recondere: |
|
|
|
| 9 |
quoniam eleemosyna a morte liberat, et ipsa est quæ purgat peccata, et facit invenire misericordiam et viam æternam. |
|
|
|
| 10 |
Qui autem faciunt peccatum et iniquitatem, hostes sunt animæ suæ. |
|
|
|
| 11 |
Manifesto ergo vobis veritatem, et non abscondam a vobis occultum sermonem. |
|
|
|
| 12 |
Quando orabas cum lacrimis, et sepeliebas mortuos, et derelinquebas prandium tuum, et mortuos abscondebas per diem in domo tua, et nocte sepeliebas eos, egoobtuli orationem tuam Domino. |
|
|
|
| 13 |
Et quia acceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te. |
|
|
|
| 14 |
Et nunc misit me Dominus ut curarem te, et Saram uxorem filii tui a dæmonio liberarem. |
|
|
|
| 15 |
Ego enim sum Raphaël angelus, unus ex septem qui adstamus ante Dominum. |
|
|
|
| 16 |
Cumque hæc audissent, turbati sunt, et trementes ceciderunt super terram in faciem suam. |
|
|
|
| 17 |
Dixitque eis angelus: Pax vobis: nolite timere. |
|
|
|
| 18 |
Etenim cum essem vobiscum, per voluntatem Dei eram: ipsum benedicite, et cantate illi. |
|
|
|
| 19 |
Videbar quidem vobiscum manducare et bibere: sed ego cibo invisibili, et potu qui ab hominibus videri non potest, utor. |
|
|
|
| 20 |
Tempus est ergo ut revertar ad eum qui me misit: vos autem benedicite Deum, et narrate omnia mirabilia ejus. |
|
|
|
| 21 |
Et cum hæc dixisset, ab aspectu eorum ablatus est, et ultra eum videre non potuerunt. |
|
|
|
| 22 |
Tunc prostrati per horas tres in faciem, benedixerunt Deum: et exsurgentes narraverunt omnia mirabilia ejus. |
|
|
|