| 20 |
EZECHIEL PROPHETA |
Ezekiel - Wycliffe Bible(14c) |
Ezechiel - Douay Rheims(17c) |
Reference |
| 1 | Et factum est in anno septimo, in quinto, in decima mensis, venerunt viri de senioribus Israël ut interrogarent Dominum, et sederunt coram me. |
|
| The LORD's will, man's defiance. Eze.20.1-32 |
| 2 | Et factus est sermo Domini ad me, dicens: |
|
| |
| 3 | Fili hominis, loquere senioribus Israël, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Numquid ad interrogandum me vos venistis? vivo ego quia non respondebo vobis, ait Dominus Deus. |
|
| |
| 4 | Si judicas eos, si judicas, fili hominis, abominationes patrum eorum ostende eis. |
|
| |
| 5 | Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: In die qua elegi Israël, et levavi manum meam pro stirpe domus Jacob, et apparui eis in terra Ægypti, et levavi manum meam pro eis, dicens: Ego Dominu |
|
| |
| 6 | in die illa levavi manum meam pro eis ut educerem eos de terra Ægypti, in terram quam provideram eis, fluentem lacte et melle, quæ est egregia inter omnes terras. |
|
| |
| 7 | Et dixi ad eos: Unusquisque offensiones oculorum suorum abjiciat, et in idolis Ægypti nolite pollui: ego Dominus Deus vester. |
|
| |
| 8 | Et irritaverunt me, nolueruntque me audire: unusquisque abominationes oculorum suorum non projecit, nec idola Ægypti reliquerunt. Et dixi ut effunderem indignationem meam super eos, et implerem |
|
| |
| 9 | Et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram gentibus in quarum medio erant, et inter quas apparui eis ut educerem eos de terra Ægypti. |
|
| |
| 10 | Ejeci ergo eos de terra Ægypti, et eduxi eos in desertum. |
|
| |
| 11 | Et dedi eis præcepta mea, et judicia mea ostendi eis, quæ faciens homo vivet in eis. |
|
| |
| 12 | Insuper et sabbata mea dedi eis, ut essent signum inter me et eos, et scirent quia ego Dominus sanctificans eos. |
|
| |
| 13 | Et irritaverunt me domus Israël in deserto: in præceptis meis non ambulaverunt, et judicia mea projecerunt, quæ faciens homo vivet in eis, et sabbata mea violaverunt vehementer. Dixi ergo ut e |
|
| |
| 14 | et feci propter nomen meum, ne violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in conspectu earum. |
|
| |
| 15 | Ego igitur levavi manum meam super eos in deserto, ne inducerem eos in terram quam dedi eis, fluentem lacte et melle, præcipuam terrarum omnium: |
|
| |
| 16 | quia judicia mea projecerunt, et in præceptis meis non ambulaverunt, et sabbata mea violaverunt: post idola enim cor eorum gradiebatur. |
|
| |
| 17 | Et pepercit oculus meus super eos, ut non interficerem eos: nec consumpsi eos in deserto. |
|
| |
| 18 | Dixi autem ad filios eorum in solitudine: In præceptis patrum vestrorum nolite incedere, nec judicia eorum custodiatis, nec in idolis eorum polluamini. |
|
| |
| 19 | Ego Dominus Deus vester: in præceptis meis ambulate: judicia mea custodite, et facite ea, |
|
| |
| 20 | et sabbata mea sanctificate, ut sint signum inter me et vos, et sciatis quia ego sum Dominus Deus vester. |
|
| |
| 21 | Et exacerbaverunt me filii: in præceptis meis non ambulaverunt, et judicia mea non custodierunt ut facerent ea, quæ cum fecerit homo, vivet in eis, et sabbata mea violaverunt. Et comminatus su |
|
| |
| 22 | Averti autem manum meam, et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in oculis earum. |
|
| |
| 23 | Iterum levavi manum meam in eos in solitudine, ut dispergerem illos in nationes, et ventilarem in terras, |
|
| |
| 24 | eo quod judicia mea non fecissent, et præcepta mea reprobassent, et sabbata mea violassent, et post idola patrum suorum fuissent oculi eorum. |
|
| |
| 25 | Ergo et ego dedi eis præcepta non bona, et judicia in quibus non vivent. |
|
| |
| 26 | Et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent omne quod aperit vulvam, propter delicta sua: et scient quia ego Dominus. |
|
| |
| 27 | Quam ob rem loquere ad domum Israël, fili hominis, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Adhuc et in hoc blasphemaverunt me patres vestri, cum sprevissent me contemnentes, |
|
| |
| 28 | et induxissem eos in terram super quam levavi manum meam ut darem eis: viderunt omnem collem excelsum, et omne lignum nemorosum, et immolaverunt ibi victimas suas, et dederunt ibi irritationem |
|
| |
| 29 | Et dixi ad eos: Quid est excelsum, ad quod vos ingredimini? et vocatum est nomen ejus Excelsum usque ad hanc diem. |
|
| |
| 30 | Propterea dic ad domum Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Certe in via patrum vestrorum vos polluimini, et post offendicula eorum vos fornicamini: |
|
| |
| 31 | et in oblatione donorum vestrorum, cum traducitis filios vestros per ignem, vos polluimini in omnibus idolis vestris usque hodie: et ego respondebo vobis, domus Israël? Vivo ego, dicit Dominu |
|
| |
| 32 | Neque cogitatio mentis vestræ fiet, dicentium: Erimus sicut gentes et sicut cognationes terræ, ut colamus ligna et lapides. |
|
| |